الف) دانش‌آموز ناشنوا به فردی گفته می‌شود که با میزان باقی‌مانده شنوایی خود، با وجود استفاده از وسایل «کمک شنوایی» نتواند گفتار دیگران را از طریق حس شنوایی بشنود. به عبارت دیگر، میزان ناتوانی حس شنوایی او ۷۰ دسی بل یا بیشتر است و بنابراین از یادگیری از طریق حس شنوایی محروم است.
ب) دانش‌آموز کم‌شنوا فردی است که میزان باقی‌مانده شنوایی وی در حدی است که می‌تواند با استفاده از وسایل کمک شنیداری و برنامه‌های توانبخشی، زبان و گفتار را از طریق کانال شنوایی دریافت کند. دانش‌آموزان کم شنوا در مقایسه با دانش‌آموزان ناشنوا مشکلات کمتری دارند و در صورت تشخیص و مداخله به موقع در زمینه دریافت وسایل کمک شنیداری و برنامه توانبخشی، می‌توانند در کنار دانش‌آموزان عادی تحصیل کنند. هر اندازه درجه نقص شنوایی دانش‌آموزی کمتر باشد، به آموزش ویژه کمتری نیاز دارد.
